Amaç: Diabetes mellitus (DM) tanılı hastalarda; yüzeyel deri enfeksiyonlarına neden olan dermatofit ve kandida enfeksiyonlarına sıklıkla rastlanılmaktadır. Bu çalışmada; Mikoloji Laboratuvarı’nda yüzeyel mantar enfeksiyonu düşünülen diyabetik 80 hastaya ait toplam 130 adet deri ve tırnak kazıntı örnekleri incelenmiştir.

Gereç ve Yöntemler: Fungal etkenlerin tanımlanmasında; direkt mikroskobik inceleme, kültür ve konvansiyonel tanı yöntemleri kullanıldı. Mayaların tanımlanması, API ID32C (bioMérieux, Fransa)) kiti ile yapıldı. Candida spp. suşları için antifungal duyarlılık testleri disk difüzyon yöntemi ile CLSI kriterlerine uygun olarak değerlendirildi.

Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 80 hastanın yaş ortalaması 57.73±10 (yaş aralığı; 36-80) olup, 35’i (%44) erkek, 45’i (%56) kadın idi. Çalışmada değerlendirilen 130 deri ve tırnak kazıntı örneğinin 89’unda direkt mikroskopi pozitif olarak değerlendirilmiştir. Direkt mikroskopi pozitif saptanan 89 örneğin 54’ünde kültür pozitifliği tespit edildi. Dermatofit türleri 36 örnekte (%28), Candida spp 29 örnekte (%22) tek etken olarak tespit edilirken, 13 örnekte (%10) ise birlikte izole edildi. Kadın hastalara ait kazıntı örneklerinde Candida spp %27 (18/68), erkek hastalara ait örneklerinde ise Trichopyton rubrum (T. rubrum) %25.9 (16/62) oranı ile en fazla saptanan etkendi (P=0.76). T.rubrum ve Candida spp en sık tespit edilen etkenler idi (P=0.49). Kandida türleri içinde en fazla saptanan tür Candida albicans (C.albicans) idi. Flukonazol direnci C.albicans, C.sake, C.parapsilosis ve C krusei’de sırasıyla %31, %72, %100 ve %100, vorikonazole direnç ise %13, %14, %25, %0 oranında tespit edildi (sırasıyla, P=0.21, P=0.63).

Sonuç: DM hastalarında en fazla saptanan fungal patojenler Candida spp, T. rubrum olarak tespit edildi. Kandida türlerinde flukonazol ve vorikonazole direnç oranları yüksek bulunması nedeniyle tedaviye yanıtsız olgularda antifungal duyarlılık testlerinin yapılmasının büyük önem taşıdığı düşünülmektedir.