Amaç: Fisetin ve alfa lipoik asidin (ALA) deneysel fare modelinde in vivo oluşturulmuş diyabetik nöropatik ağrı gelişimi üzerindeki akut ve kronik etkilerini belirlemek.

Gereç ve Yöntem: Yetişkin erkek BALB / C farelerinde streptozotosin (STZ, 150 mg/kg, i.p.) ile Tip I diabetes mellitus oluşturuldu. Diyabet oluşumundan sonra hayvanlar akut ve kronik olarak iki ana gruba ayrıldı. Kronik grup, kontrol, fisetin (10 mg/kg, n=9) ve ALA (10 mg/kg, n=9) olmak üzere 3 subgruba ayrıldı. Kronik gruplarda Fisetin ve ALA tedavisine STZ enjeksiyonunu izleyen 3. haftada başlandı ve sonraki 5 hafta boyunca haftalık olarak uygulandı. Plantar Analjezimetre kullanılarak termal uyarıya bağlı pençe çekme süreleri başlangıçta ve ardışık enjeksiyon zaman noktalarından hemen önce ölçüldü. Akut grup kontrol, fisetin 3 mg/kg, fisetin 10 mg / kg, ALA 50 mg/kg, ALA 100 mg/kg ve kombinasyon grubu (Fisetin 5 mg/kg+ALA 10 mg/kg) olmak üzere 5 alt grupa ayrıldı. Akut testlerde ağrı eşiği ölçümleri 8. haftanın sonunda 10, 30, 60 ve 90. dakikalarda yapıldı.

Bulgular: ALA ve fisetin ile yapılan kronik tedavi nöropatik hiperaljezi gelişimini önledi. ALA'nın akut uygulaması doz ve zamana bağlı analjezik etki sağlamıştır. Akut fisetin uygulaması analjezi sağlamadı, ancak kombinasyon halinde ALA'nın analjezik etkilerine katkıda bulundu.

Sonuç: ALA ve fisetinin nöropati yerleşmeden olan kronik kullanımı, nöropatik ağrı gelişimini etkili bir şekilde önlemiştir. Yerleşik nöropatik ağrı üzerinde yapılan akut testlerde ise hipoaljezide ALA'nın fisetin'den daha etkili olduğu ortaya konulmuştur. Nöropati yerleşmeden kullanılacak antioksidatif tedavi diyabetik nöropatide etiyopatogenetik tedavi için ümit verici olabilir.