Amaç: Refrakter diyabetik makula ödemi (DMÖ) tedavisinde intravitreal bevacizumab enjeksiyonunun görme keskinliği ve merkezi fovea kalınlığı üzerindeki etkilerini incelemek amaçlandı.

Gereç ve Yöntem: Kliniğimiz retina biriminde Ocak 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında optik koherens tomografi (OKT) ölçümlerinde merkezi fovea kalınlığı 350 μm'nin üzerinde diffüz DMÖ olan 15 hastanın 20 gözü çalışma kapsamına alındı. Hastalar ortalama 9±3 ay takip edildi. Pars planadan 1.25 mg/0,05 ml bevacizumab enjeksiyonu yapıldı. Olguların enjeksiyondan önce, 1., 3. ve 6. aylardaki görme keskinlikleri (log-MAR), ön segment, fundus ve OKT bulguları değerlendirildi.

Bulgular: On beş hastanın 6'sı (%40) kadın, 9'u (%60) erkekti ve ortalama yaşları 51.4±7.4 idi. Hastaların görme keskinliği ortalamaları (log-MAR) tedavi öncesi 1.0±0.67; tedavi sonrası 1. ayda 0.8±0.5; 3. ayda 0.7±0.4; 6. ayda 0.6±0.4 idi. İntravitreal bevacizumab enjeksiyonu sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinliği 10 (%50) gözde artmışken, 7 (%35) gözde değişmedi, 3 (%15) gözde ise azalmış olarak tespit edildi. Uygulama öncesi ortalama merkezi fovea kalınlığı 690±90μm iken 1.ayda 300±84μm, 3.ayda 290±84 μm ve 6.ayda 260±41μm idi. Enjeksiyon öncesi ve sonrası 1., 3. ve 6. aylardaki OKT sonuçlarına göre 12 gözde (%60) makular ödemde azalma gözlenirken, 5 gözde (%25) değişiklik görülmedi ve 3 (%15) gözde ise artış görüldü. Takip süresinde 5 göze (%25) tekrarlayan enjeksiyonlar gerekti.

Sonuç: Refrakter diffüz DMÖ olan hastalarımızda intravitreal bevacizumab uygulaması ile görme kaybının engellenmesi yanında OKT ile tespit edilebilen anatomik düzelme sağlanmaktadır.