Araştırmaya, yaşları 10 ile 12 yaş arasında bulunan, 80 deney ve 122 kontrol grubu olarak toplam 202 öğrenci gönüllü olarak alınmıştır. Hareket eğitiminin etkisini araştırmak için boy, vücut ağırlığı, kavrama ve bacak kuvveti, dikey sıçrama ve anaerobik güç maks. VO_2, esneklik, beden kompozisyonu ve sprint ölçüm ve testleri yapıldı. Verilerin çözümlenmesinde SPSS paket programı kullanılmıştır. Kontrol ve deney grubu arasındaki farklılığı bulmak için independent t, hem kontrol hem de deney grubunun ön ve son testleri arasındaki farklılığı bulmak için paired t testleri uygulanmıştır.

Deney ve kontrol grubu öntest değerleri arasında, kavrama kuvveti parametresinde (p<0.01) anlamlı farklılık bulunurken, diğer tüm değişkenlerde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır. Deney ve kontrol grubu son test değerleri arasında, bacak kuvveti parametrelerinde (p<0,05), maks. VO_2, dikey sıçrama, anaerobik güç, esneklik, beden kitle indeksi (BKİ) ve vücut yağ yüzdesi (VYY) parametrelerinde (p<0,01) anlamlı farklılık bulunmuştur. Deney grubu ön-son test değerleri arasında, anaerobik güç parametresinde (p<0,05), kilo, Maks. VO_2, dikey sıçrama, maksimal kavrama kuvveti, esneklik, BKİ ve VYY parametreleri arasında (p<0,01) anlamlı farklılıklar bulunmuştur.

Sonuç olarak, düzenli ve uzun süreli uygulanan hareket eğitiminin, 10-12 yaş çocuklarda fiziksel uygunluk özelliklerini anlamlı düzeyde geliştirebileceği anlaşılmaktadır.

Toplumun her kesiminde fiziksel uygunluktan söz edilmesine rağmen tanımının yapılmasının güç olması bu terim ile ne anlatılmak istendiğinin açıklığa kavuşmasını gerekmektedir. Fiziksel uygunluk kişinin çalışma kapasitesidir. Bu kapasite kişinin kuvvetine, dayanıklılığına, koordinasyonuna, çabukluğuna ve bu unsurların birlikte çalışmasına bağlıdır. Bir başka tanıma göre ise hareketlerin doğru olarak yapılmasını ve fiziksel dayanıklılıkla ilgili olarak vücudun mevcut kondisyon durumunu ifade eder. Bu tanıma göre fiziksel uygunluğu en yüksek olan kişi yorulmaksızın en uzun süre hareket edebilen kişidir ⁴. Bir başka şekilde tanımlayacak olursak fiziksel uygunluk fiziksel aktiviteleri başarılı bir şekilde yapma yeteneğidir ⁵.

Fiziksel uygunluk kalp-solunum sistemi dayanıklılığı, kas dayanıklılığı, kas kuvveti, kas gücü, sürat, esneklik, çeviklik, denge, reaksiyon zamanı ve beden kompozisyonunu içermektedir. Bu nitelikler sportif performans ve sağlık bakımından farklı önemlere sahip olduklarından performansla ilişkili fiziksel uygunluk ve sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk olarak adlandırılmaktadır ⁶. Sağlıkla ilişkili uygunluk kalp solunum uygunluğunu, kassal kuvvet ve dayanıklılığı, beden kompozisyonu ve esnekliği içerirken, performansla ilişkili fiziksel uygunluk ise sürat, çeviklik, koordinasyon ve patlayıcı kuvvet gibi özellikleri kapsamaktadır ^6,7.

Bu çalışma, 10-12 yaşları arasındaki erkek çocuklarında 16 hafta süresince haftada 3 gün 1’er saat uygulanan hareket eğitimi programının fiziksel uygunluk özelliklerine etkisinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.

Hareket eğitimi programı; Çocukların esneklik, çabukluk, koordinasyon, sürat, aerobik dayanıklılık ve kuvvet özelliklerini geliştirici haftada 3 gün 1’er saatlik hareket eğitimi programı 16 hafta süresince uygulandı.

Boy ve vücut ağırlığı; Denekler 20 grama kadar hassas bir kantarda (Angel marka) çıplak ayak ve sadece şort giydirilerek tartıldı. Uzunluk (boy) ölçümleri Holtain marka kayan kaliper ile denekler ayakta dik pozisyonda dururken skalanın üzerinde kayan kaliper başlarının üzerine dokunacak şekilde ayarlandı ve uzunluk 1mm hassasiyetle okundu.

Kavrama kuvveti; Takkei marka el dinamometresi (Hand Grip) ile ölçüm gerçekleştiril-di. Beş dakika ısınmadan sonra, denek ayakta iken ölçüm yapılan kolu bükmeden ve vücuda temas etmeden kol vücuda 45º’lik açı yaparken ölçüm alındı. Bu durum sağ ve sol el için üçer defa tekrar edildi ve en yüksek olan değer kullanıldı.

Bacak kuvveti; Ölçüm, Takkei marka sırt ve bacak (back and lift) dinamometresi kullanılarak yapıldı. Beş dakika ısınmadan sonra, denekler dizleri bükük durumda dinamometre sehpasının üzerine ayaklarını yerleştirdikten sonra, kollar gergin, sırt düz ve gövde hafifçe öne eğikken, elleri ile kavradığı dinamometre barını dikey olarak maksimum oranda bacaklarını kullanarak yukarı çekti. Bu çekiş üç kez tekrar edilip her denek için en iyi değer kaydedildi.

Dikey sıçrama testi ve anaerobik gücün hesaplanması; Dikey sıçrama testi için Takei Physical Fitness Test Jumping isimli cihaz kullanıldı. Dikey sıçrama test sonuçları kullanılarak anaerobik güç hesaplanmıştır.

Anaerobik güç (kgm/sn) = √4.9 *(Vücut ağırlığı) √ÖD D = dikey sıçrama mesafe(m)

Maks. VO₂: Maks.VO2 ölçümü için 20 m mekik koşu testi kullanılmıştır. Koşu hızını belirlemek için protokole uygun 20 m mekik koşu testi kaseti kullanılmıştır. Denekler 20 metrelik pistte tahtitli çizgiye ayakları ile dokunarak koştular ve iki hata yapıncaya kadar teste devam edildi. Deneğin durdurulduğu safha test sonucu olarak kaydedilmiştir. Elde edilen sonuca göre çocukların maks. VO₂ değeri ml/kg/dak. olarak bulundu.

Esneklik Ölçümleri: Esneklik ölçümünde otur–eriş testi kullanılmıştır. Test sehpasının uzunluğu 35 cm, genişliği 45 cm, yüksekliği 32 cm’dir. Sehpanın üst yüzey uzunluğu 45 cm, genişliği 45 cm’dir. Üst yüzey, ayakların dayandığı yüzeyden 15 cm daha dışarıdadır. 0-50 cm’lik ölçüm cetveli, üst yüzeyde 5’er cm’lik paralel çizgi aralıkları ile belirlenmiştir. Çocuklar yere oturdu ve çıplak ayak tabanını düz bir şekilde test sehpasına dayadılar. Gövde ileri doğru eğilerek, dizler bükülmeden eller vücudun önünde olacak şekilde uzanabildiği kadar öne doğru uzanarak cetveli yavaşça ileri ittiler. En uzak noktada öne yada geriye esnemeden 1-2 sn beklenildi. Test iki defa tekrar edildi ve en yüksek değer kaydedildi.

Beden Kitle indeksi: Beden ağırlığı (kg)/ Boy (m) 2 formülü kullanılmıştır.

Sprint: Test, düzgün asfalt zemin üzerinde 30 m lik alanda, başlangıç ve bitiş noktalarına 0,01 hassasiyetli fotosel yerleştirilerek, dinlenme aralıklı 2 denemenin en iyisi kaydedildi.

İstatistiksel Analiz: İstatistiksel analizler için SPSS programı kullanılmıştır. Tüm değişkenlerin aritmetik ortalamaları ve standart sapma değerleri hesaplandı. Kontrol ve deney grubu arasındaki farklılığı bulmak için independent t, hem kontrol hem de deney grubunun ön ve son testleri arasındaki farklılığı bulmak için paired t testleri uygulanmıştır.

Deney ve kontrol gruplarının son test değerleri arasında, maksimal bacak kuvveti parametrelerinde p<0,05, Maks. VO_2, dikey sıçrama, anaerobik güç, maksimal kavrama kuvveti, beden BKİ ve VYY parametrelerinde p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılıklar bulunmuştur. 30 m. sprint ve kavrama kuvveti değerlerinde ise anlamlı farklılıklar yoktur.

Deney grubu ön-son test değerleri arasında, anaerobik güç parametrelerinde p<0,05, kilo, Maks. VO_2, dikey sıçrama, maksimal kavrama kuvveti, esneklik, BKİ ve VYY parametrelerinde p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılıklar bulunmuştur. 30 m sprint ve bacak kuvveti parametrelerinde ise anlamlı farklılık yoktur.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Deney ve kontrol grubu ön test ‘independent t’ testi sonuçları

Kontrol grubunun ön ve son test, kilo, Maks. VO_2, dikey sıçrama, anaerobik güç, 30 m sprint, maksimal bacak kuvveti, maksimal kavrama kuvveti, esneklik, BKİ ve VYY parametrelerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: Deney ve kontrol grubu son test ‘independent t’ testi sonuçları

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: Deney grubu ön ve son test ‘paired t’ testi sonuçları

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 4: Kontrol grubu ön ve son test ‘paired t’ testi sonuçları

Boy parametrelerinde, deney grubu ortalamaları 141,43 ±8,42 cm, kontrol grubu ortalamaları 11,27±8,06 cm olarak bulunmuştur. Deney ve kontrol gruplarının ön ve son test boy değerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Saygın ve Mengütay ⁸ yaş ortalaması 13,1 olan sedanter erkek çocukların boy ortalamasını 155,2±8,3 olarak bildirmektedir. Ziyagil ve ark. ⁹ 12 yaş sporcuların boy ortalamaları 146,21±5,80 cm, kilo ortalamalarını 36,69±4,77 kg olarak bulmuşlardır.

Kilo değerinde, deney grubu ortalamaları 40,73 ±8,69 kg, kontrol grubu ortalamaları 40,19 ±8,04 kg olarak bulunmuştur. Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri, kilo parametreleri arasında anlamlı farklılık yoktur.

Deney ve kontrol gruplarının ön-son test kilo değerleri arasında, deney grubu için p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubu için anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Watts ve ark ³ düzenli spor eğitimi alan ve almayan benzer yaş çocukların boy ve kilolarında anlamlı farklılıklar bulunduğunu belirtmişlerdir. Backous ve ark ¹⁰ düzenli egzersiz yapan erken adolesanların, yapmayanlar arasında kilo açısından anlamlı farklılıklar buldukları araştırma sonuçları ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Her iki grubun ön test değerleri, Maks. VO₂ değeri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test d eğerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

Deney grubu ön-son test değerleri arasında, Maks.VO₂ parametresinde p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubunda anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Bunc ve Psotta ¹¹ 22 tane çok genç (erken adolesan) futbolcu üzerinde yaptıkları araştırmada, Maks.VO₂ ortalamalarını 42,9±5,0 ml/kg/dk. olarak bulmuşlardır. Rowland ve Boyajian ¹² 10.9 yaş ortalamalı haftada 3 gün 30 dakika aerobik egzersiz yapan deney grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı farklılıklar bulmuşlardır. Ayrıca aktif çocukların Maks.VO₂ değerlerinde anlamlı gelişme olabileceğini rapor etmişlerdir. Berg ve ark ¹³ 11-12 yaş ortalamalı çocuklarda, hareketli çocuklara göre, düzenli ve planlı hareket eğitimi alan çocukların Maks.VO₂ gelişimi anlamlı bulmuştur. Erol ve ark ² 10 haftalık düzenli egzersiz sonucunda kontrol grubuna göre deney grubunda Maks.VO₂ açısından anlamlı gelişmeler bulmuşlardır. Mahen ve Voccaro ¹⁴ 10-12 yaş 100- 800 m veya 10 ila 30 dakikalık %70-80 şiddetinde interval antrenman yapan çocukların Maks.VO2 parametrelerinde anlamlı farklılıklar buldukları araştırma sonuçları ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri arasında, dikey sıçrama parametreleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

Dikey sıçrama parametrelerinde, deney grubu ön-son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, Kontrol grubu ön ve son test değerlerinde, p>0,05 düzeyinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır. Katie ve ark ¹⁵ çoğunlukla masa eğitimi alan ilk okul çocukları ile spor eğitimi ile masa eğitimini dengeli alan çocuklar arasında dikey sıçrama açısından farklılık bulmuşlardır. Saygın ¹⁶ aktivite düzeyi hafif olan çocuklar ile orta şiddetli olanlar arasında dikey sıçrama açısından anlamlı farklılık bulmuştur. Hoffman ve ark. ¹⁷ hareket eğitimi alan 12-14 yaş çocuklarda, dikey sıçrama parametrelerinde p<0.05 düzeyinde anlamlı farklılık buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri, anaerobik güç parametreleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

Anaerobik güç parametrelerinde, deney grubu ön-son test değerleri arasında, p<0,05 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubu ön ve son test değerlerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Erol ve ark. ¹⁸ 13-14 yaş basketbolcular üzerine yaptıkları araştırmada, 10 haftalık egzersiz uygulaması sonucu, anaerobik güç ortalamalarını 77,61 ± 15,41 kgm/sn olarak bulmuşlardır. Hoffman ve ark. ¹⁷ hareket eğitimi alan 12-14 yaş çocuklarda, anaerobik güç parametrelerinde p<0.05 düzeyinde anlamlı farklılık buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir. Saygın ¹⁶ aktivite düzeyi hafif olan çocuklar ile orta şiddetli olanlar arasında Anaerobik güç açısından anlamlı farklılık bulmuştur. Kien ve ark ¹⁹ rekreasyon programlarına katılan 10-12 yaş orta okul çocuklarının kendi yaş grubu rekreatif spor faaliyetlerine katılmayanlardan daha güçlü olduklarını buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının 30 m. sprint değerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Saçaklı ²⁰ 14 yaş grubu futbolcularda, 30 m sprint ortalamalarını 4,65 sn olarak bulmuştur. Loko ve ark ²¹ düzenli egzersiz yapan 10-17 yaş çocukların kedi yaş ve cinsteki çocuklardan daha hızlı olduğunu belirmişlerdir. Kien ve ark ¹⁹ rekreasyon programlarına katılan 10-12 yaş orta okul çocuklarının kendi yaş grubu rekreatif spor faaliyetlerine katılmayanlardan daha hızlı olduklarını bulmuşlardır. Diallo ve ark ²² 10-12 yaş çocuklara haftada 3 gün uyguladığı egzersiz sonucunda 20, 30 ve 40 m sprint değerlerinde anlamlı farklılıklar buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri, bacak kuvveti parametresi arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

Bacak kuvveti parametrelerinde, deney ve kontrol gruplarının ön-son test değerleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Katie ve ark ¹⁵ çoğunlukla masa eğitimi alan ilk okul çocukları ile spor eğitimi ile masa eğitimini dengeli alan çocuklar arasında kavrama kuvveti açısından farklılık bulmuşlardır. Loko ve ark ²¹ düzenli egzersiz yapan 10-17 yaş çocukların kedi yaş ve cinsteki çocuklardan daha kuvvetli ekstansör kaslara sahip olduklarını belirtmişlerdir. Faigenbaum ve ark ²³ 11,5 yaş grubu çocuklara uyguladığı hareket ve kuvvet eğitimi sonucunda 1 RM ve maksimal kuvvette anlamlı gelişmeler buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test kavrama kuvveti parametresinde p<0.01 düzeyinde anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Grupların son test değerleri ve deney grubunun ön ve son test değerleri arasında p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubunun ön ve son test değerleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Katie ve ark ¹⁵ çoğunlukla masa eğitimi alan ilk okul çocukları ile spor eğitimi ile masa eğitimini dengeli alan çocuklar arasında kavrama kuvveti açısından farklılık bulmuşlardır. Bockous ve ark ¹⁰ düzenli egzersiz yapan erken adolesanların, yapmayanlar arasında kavrama kuvveti açısından anlamlı farklılıklar bulmuşlardır. Ziyagil ve ark. ⁹ 11 yaş sporcu olmayanlara göre sporcuların kavrama kuvveti arasında anlamlı farklılıklar buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerlerinin esneklik parametreleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

Esneklik parametrelerinde, deney grubu ön-son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubu ön ve son test değerlerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Berg ve ark ²¹ sedanter ve sporcu çocuklar arasında bir çok fiziksel ve antropometrik farklılıklar bulunmasına karşın, esneklik parametresinde anlamlı farklılık bulamamıştır. Kerkez ve ark ²⁴ 11 yaş çocukların esnekliklerini 13,73 olarak bulmuşlardır. Yenal ve ark ²⁵ 10-11 yaş çocuklar üzerine yaptığı araştırmada esneklik açısından kontrol grubuna göre deney grubunda anlamlı farklılıklar bulmuşlardır. Saygın ¹⁶ aktivite düzeyi hafif olan çocuklar ile orta şiddetli olanlar arasında esneklik açısından anlamlı farklılık buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri, BKİ parametreleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

BKİ parametrelerinde, deney grubu ön-son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubu ön ve son test değerlerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Watts ve ark ³ 11-12 yaş çeşitli sporlarla uğraşan dağcıların, aktif olmayan çocuklar arasında BKİ açısından anlamlı farklılıklar bulmuşlardır. Bockous ve ark ¹⁰ düzenli egzersiz yapan erken adolesanların, yapmayanlar arasında BKİ açısından anlamlı farklılıklar buldukları araştırma sonucu ile bulgular benzerlik göstermektedir.

Deney ve kontrol gruplarının ön test değerleri, VYY parametreleri arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur.

VYY parametrelerinde, deney grubu ön-son test değerleri arasında, p<0,01 düzeyinde anlamlı farklılık bulunurken, kontrol grubu ön ve son test değerlerinde anlamlı farklılığa rastlanmamıştır.

Watts ve ark ³ 11-12 yaş çeşitli sporlarla uğraşan dağcıların, aktif olmayan çocuklardan daha düşük yağ yüzdesine sahip olduklarını belirtmişlerdir. Şenel ²⁶ ile Erol ve ark ⁵ 10 haftalık düzenli egzersiz sonucunda kontrol grubuna göre deney grubunda VYY açısından anlamlı azalma bulmuşlardır. Bunc ve ark ¹¹ sedanter çocuklara göre sporcuların daha düşük vücut yağ yüzdesine sahip olduklarını buldukları araştırma sonucu ile bizim bulgularımız benzerlik göstermektedir.

Sonuç olarak, uzun süreli düzenli olarak uygulanan hareket eğitimi programları 10-12 yaş çocuklarında fiziksek uygunluk özelliklerini olumlu yönde etkilemektedir.

1) Yüzgül A., Müniroğlu S.: Ankara’da Özel Bir Okulda 7-12 Yaş Grubu Çocukların Fiziksel Özelliklerinin İncelenmesi. 3. Uluslararası Akdeniz Spor Bilimleri Kongresi, s. 343-356, 2-4 Kasım 2001, Antalya.

2) Mengütay S.: Okul Öncesi ve İlkokullarda Hareket Gelişimi ve Spor. Tutibay Yayınları, Ankara, 1999.

3) Watts P.B., Joubert L.M., Lish A.K., Mats J.D., Wilkins B.: Anthropometry Of Young Competitive Sport Rock Climbers. Br J Sport Med. 37 (5) :420-4, 2003.

4) Zorba E.: Herkes İçin Spor ve Fiziksel Uygunluk. GSGM Eğitim Dairesi, 1999, Ankara.

5) Gutin B. Manos T., Strong W.: Defining Health And Fitness: First Step Toward Establish Children’s Fitness Standarts. Research Quarterly For Exercise And Sport, 63 (2) 128-132, 1992.

6) Özer K.: Fiziksel Uygunluk. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, 2001.

7) Graham G., Holt/Hale S A., Parker M.: Children Moving A Reflective Approach to Teaching Physical Education. s.35-62, Mayfield Publishing Company, Mountain View, 5. edition, California, 2001.

8) Saygın Ö., Mengütay S.: Kız ve Erkek Çocukların Fiziksel Aktivite Düzeyleri ve Fiziksel Aktivite Yoğunluklarının Değerlendirilmesi. Spor ve Tıp Dergisi, Cilt 12, Sayı 1, s. 13-16, Şubat 2004, İstanbul.

9) Ziyagil M.A., Tamer K., Zorba E., Uzuncan S., Uzuncan H.: Eurofit Test Bataryası Vasıtasıyla 10-12 Yaşları Arasındaki Erkek İlkokul Öğrencilerinin Fiziksel Uygunluk Ve Antropometrik Özelliklerinin Yaş Gruplarına Ve Spor Yapma Alışkanlıklarına Göre Değerlendirilmesi. Bed. Eğt. Spor Bil. Der. 1:20-28. 1996, Ankara.

10) Bockous D.D., Farrow J.A., Friedl K.E.: Assesment Of Maturity İn Boys And Grip Strength. J Adolesc Healty Care. 11 (6): 497-500, 1990.

11) Bunc V., Psotta R.: Physiological Profile Of Very Young Soccer Plaeyers. J Sport Med. Phys Fitness. 41 (3): 337-41, 2001.

12) Rowland T.W. Boyajian A.: Aerobik Response To Endurance Exercise Training In Children. 96 (4 Pt 1) : 654-8, 1995.

13) Berg K.E., LaVoie J.C., Latin R.W.: Physiological Training Effect Of Youht Soccer. Med. Sci. Sports Exerc. Dec; 17 (6) : 656-60, 1995.

14) Mahen A.D. Voccaro P.: Ventilatory Threshold and VO_2max Changes in Childeren Following Endurance Training. Med. Sci Sport Exerc. Aug: 21(4): 425-31, 1999.

15) Saygın Ö.: 10-12 Yaş Çocukların Fiziksel Aktivite Düzeyleri Ve Fiziksel Uygunluklarının İncelenmesi. M.Ü. Sağ. Bil. Ens. Bed. Eğt. Ve Spor ABD. Yayınlanmamış Doktora Tezi. S: 60, 2003, İstanbul.

16) Katie M. M., Brad S.M., Joanne K., Linda D.V., Terence J. W.: Contribution Of Timetabled Physical Education To Total Physical Activity In Primary School Children: Cross Sectional Study. BMJ Volume, 327, 13 September 2003.

17) Hofman J.R., Stavsky H., Falk B.: The Effect Of Water Restriction Anaerobik Pover And Vertical Jumping Height İn Basketball Players. Int J Sport Med. 16 (4): 214-8, 1995.

18) Erol E., Cicioğlu İ., Pulur A.: 13-14 Yaş Grubu Erkek Basketbolculara Yönelik Dayanıklılık Antrenmanının Vücut Kompozisyonu İle Bazı Fiziksel, Fizyolojik Ve Kan Parametreleri Üzerine Etkisi. Gazi BESBD, IV, 4 : 12-20, 1999, Ankara.

19) Kien C.L., Chiodo A.R.: Physical Activity İn Middle School-Aged Children Participating In A School-Based Recreation Program. Arch Pediatr Adolesc Med. 157(8): 811-5, 2003.

20) Saçaklı M.: Dörtyüz Minik-Yıldız 14/16 Genç Takım Futbolcularında Kuvvet Parametrelerinin Tespiti Ve Yetenek Seçimindeki Etkisi. M.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. S;36, 1998, İstanbul.

21) Loko J., Aule R., Sikkut T., Ereline J., Viru A.: Motor Performance Status In 10 to 17-year-old Estonian girls and boys. Scand J Med Sci Sports. 10(2) : 109-13, 2000.

22) Diallo O., Dore E., Duche P., Van Praagh E.: Effects Of Plyometric Training Followed By A Reduced Training Programme On Physical Performance In Prebubescent Soccer Players. J Sports Med Phys Fitness. 41 (3) : 342-8, 2001.

23) Faigenbaum A.D., Milliken L.A, Loud RL,BT Burak, Doherty CL, Westcott WL.:Comparison Of 1 And 2 Days Per Week Of Stregth Training İn Children’’ Res Q Exerc Sport. Dec; 73(4) : 416-24, 2002.

24) Kerkez F., Kalkavan A., Öztürk A.: Bazı Psikomotor Ve Fiziksel Özellilerin Koordinatif Yeteneğe Etkisinin Van’lı 9-11 Yaş Grubu Erkek Çocukların Üzerinde Araştırılması. Spor Araştırmaları Der. Cilt:5, Sayı:1, S: 19-27, 2001, İstanbul.

25) Yenal T.H., Çamlıyer H., Saraçoğlu A.S.: İlköğretim İkinci Devre Çocuklarında Beden Eğitimi Ve Spor Etkinliklerinin Motor Beceri Ve Yetenekler Üzerine Etkisi. G.Ü. BESBD, Cilt 4 (3): 15-24, 1999, Ankara.

26) Şenel Ö.: Aerobik Ve Anaerobik Antrenmanların 13-16 Yaş Grubu Erkek Öğrencilerin Bazı Fizyolojik Parametreleri Üzerindeki Etkileri. G.Ü. SBE. Yayınlanmamış Doktora Tezi, S 33-36, 1995, Ankara.