Hayvansal proteinler büyük ve küçükbaş çiftlik hayvanlarından, kümes
hayvanlarından ve su ürünlerinden karşılanmaktadır. Ancak elde edilen hayvansal
ürünler yeterli olmamaktadır. İnsanların değişik tat ve lezzet arayışında olmaları, cazip
hale getirmiştir
1-3.
Av hayvanlarından bıldırcın, keklik ve sülün yetiştiriciliği piyasayı çeşitlendirmiştir.
Ayrıca değişik sebeplerle av hayvanlarının sayılarının azalması av hayvanlarının ve
özellikle sülünlerin üretimini artırmıştır2.
Dünyada en yaygın bulunan sülün türü halkalı sülün (Phasianus colchicus)‘dür. Bu
sülünlere adi sülün veya et-tipi sülün de denmektedir. Bu tür, tüm sülün türleri içerisinde
et üretimi için en uygun türdür1,2.
Sülünlerden suni aydınlatma uygulaması ile yılın her mevsiminde yumurta almak
mümkündür1,4. Ancak sülünler oldukça sık olarak, yaptıkları yumurtaları kırma davranışı gösterirler5. Bu yüzden sülün yetiştiriciliği
üzerine yapılan araştırmalar, yetiştirme sistemine
yoğunlaşmıştır.
Kırıkçı ve ark.5 sülünleri kapalı kümeslerde kafeste
ve sürü halinde yetiştirmişler, kafes grubu ile sürü
grubunda yumurta verimini, % 32.84 ve % 19.38; kırık
yumurta oranını aynı gruplarda %28.63 ve 48.60 olarak
belirlemişlerdir. Çetin ve ark.4 sülünlerin yumurta
verimini %39.37; Tepeli ve ark.6 ise %28.21 ve
%49.02 olarak hesaplamışlardır. Mashaly ve ark.8
değişik yaşlarda (21, 25, 27 haftalık) sülünlerin yumurta
verimini 39-65 adet/sülün; Woodard ve Synder9 kapalı
kümeste ve kafeslerde 12 haftalık yumurtlama
periyotlarında 45.9 adet yumurta verimi elde etmişlerdir.
Sülünlerin yumurta ağırlığını; Çetin ve ark.4 33.36
g; Kırıkçı ve ark.7 31.03 g; Woodard ve ark.10 30.06
g; Woodard ve Synder9 28.10-29.50 g; Blake ve ark.11 31.9-34.4 g; Tserweni-Gousi ve Yannakopoulos12
ise 30.49 g olarak bildirmişlerdir.
Değişik araştırıcılar4-6,8 sülünlerden elde edilen
yumurtaların döllülük oranını; %50-80 arasında
belirlemişlerdir.
Kuluçka randımanını ise Kırıkçı ve ark.5 çiftleştirme
kafeslerinde ve serbest halde çiftleştirdikleri sülünlerde
%49.55 ve 29.46 tespit ederken Çetin ve ark.4
Türkiye'de yetiştirilen sülün genotipi için %62.03; Tepeli
ve ark.6 da farklı aydınlatma uyguladıkları sülün
gruplarında %39.48-54.09 olarak belirlemiştir.
Çetin ve ark.4 sülün yumurtalarında çıkım gücünü
% 75.99, Tepeli ve ark.6 % 63.50-76.6 ve Kırıkçı ve
ark.5 kafes ve serbest gruptaki sülünlerde % 54.36 ve
%41.54 olarak belirlemişlerdir.
Sülün yetiştiriciliği üzerine yapılan araştırmalar
barındırma yönünde yoğunlaşmıştır. Fakat sülünlerin
farklı yaşlarında verimlerinin belirlenmesine yönelik bir
eksiklik mevcuttur. Bu araştırma farklı yetiştirme
sistemlerinde yetiştirilen sülünlerin yumurta verimi ile
kuluçka özelliklerini farklı yaş dönemlerinde tespit etmek
amacıyla yapılmıştır.