Os nasale: Os nasale; su samuru ve köpekte dar, ince ve uzun, diğer hayvanlarda ise kısa ve küçüktü. Porsukta os nasale konveks, su samurunda hafif konveks, köpekte caudalde konkav, cranialde düz, sansarda ise düzdü. Tüm hayvanlarda proc. septalis lateral ve medial olmak üzere iki uca ayrılmıştı. Porsukta lateral ve medial uçlar aynı boyda ve birleşikken, incelenen diğer türlerde lateral uç uzun, medial uç kısa kaldığından proc. septalisler arasında yarımay şeklinde bir yarık şekillendi. Tüm hayvanlarda os nasale’nin lateral kenarı ile os incisivum’un proc. nasalis’i arasında incisura nasoincisivum bulunmaktaydı (Şekil
1).
 Büyütmek İçin Tıklayın |
Şekil 1: Kafatasının dorsal’den görünüşü.
a.sansar b.kedi c.su samuru d.porsuk e.köpek
ok: arcus zygomaticus |
Os zygomaticum: Tüm hayvanlarda os zygomaticum 2 çıkıntıya sahipti: Proc. temporalis ve proc. frontalis. Os zygomaticum’un proc. temporalis’i caudale doğru yönelerek os temporale’nin proc. zygomaticus’u ile birlikte arcus zygomaticus’u oluşturdu. Bu kemer sansar, kedi ve su samurunda lateral olarak, porsuk ve köpekte ise oblik bir şekilde uzandı. Os zygomaticum’un proc frontalis’i porsuk, sansar, köpek ve su samurunda küçük bir çıkıntı şeklindeydi. Bununla birlikte kedide bu çıkıntı dorsal’e doğru os frontale’nin proc. zygomaticus’una yönelerek orbita’nın caudal duvarını oluşturmuştu. Crista facialis köpek ve kedide belirgin olup, incelenen diğer türlerde belirgin değildi (Şekil 1).
Maxilla: Maxilla en büyük yüz kemiğiydi ve incelenen tüm türlerde bir gövde ve 4 çıkıntıya (proc. alveolaris, proc. palatinus, proc. frontalis, proc. zygomaticus) sahipti. Maxilla köpekte, incelenen diğer carnivor türlerine göre daha büyüktü. Bu hayvanlarda arka kısmı geniş, ön kısmı dar piramit şekilli bir kemikti. Maxilla’nın dış yüzeyinin en önemli özelliği ön kısmında belirgin bir for. infraorbitale’nin oluşu idi. Bu oluşum kedi ve sansarda yuvarlak ve küçük, köpekte dar ve oval, su samurlarında üçgen şeklinde, porsukta yuvarlak ve çok büyüktü. İncelenen türlerin hiçbirinde tuber faciale bulunmamaktaydı (Şekil 1). For palatinum majus su samuru, porsuk ve sansarda tamamen maxilla’nın sınırları içerisinde, kedi ve köpekte ise os palatinum’un lamina horizontalis’i ile os maxilla’nın proc. palatinus’u arasındaki sutura üzerinde bulundu. Proc. palatinus’un ventral yüzünün her bir tarafında for. palatinum majus’tan başlayarak öne doğru seyreden sulcus palatinus görüldü. Bu oluk, sansar ve su samurunda daha belirgindi (Şekil 2). Juga alveolaria’lar incelenen tüm türlerde belirgindi.
 Büyütmek İçin Tıklayın |
Şekil 2: Kafatasının ventral’den görünüşü.
a.sansar b.kedi c.su samuru d.porsuk e.köpek
ok: fissura palatina |
Os incisivum: Os incisivum incelenen tüm türlerde 1 corpus ile 3 çıkıntıya (proc. alveolaris, proc. palatinus, proc. nasalis) sahipti. Corpus ossis incisivi köpek, porsuk ve su samurunda iyi gelişmişti, kedi ve sansarda ise küçüktü. Fissura palatina köpekte oval ve geniş, porsukta oval ve dar, su samurunda orta derecede geniş, kedi ve sansarda ise küçüktü (Şekil 2). For. incisivum incelenen türlerin hiçbirinde bulunmamaktaydı. Proc. nasalis porsukta kısaydı, incelenen diğer türlerde ise maxilla ile os nasale’nin lateral kenarı arasında yer alan uzun bir çıkıntı şeklindeydi (Şekil 1).
Os palatinum: Tüm türlerde os palatinum’un lamina horizontalis’i geniş olmasına karşın, lamina perpendicularis dardı (Şekil 2).
Mandibula: Corpus mandibulae’nın ventral kenarı porsuk, su samurunda düz, köpek, kedi ve sansarda ise dışbükey olup tüm hayvanlarda dar ve uzundu. Forr. mentalia sansar, porsuk, kedi ve köpekte iki, su samurunda ise beş delikten oluşmaktaydı. Fossa masseterica tüm türlerde geniş ve çukurdu. Proc. coronoideus tüm türlerde genişti. Bu çıkıntı, sansar ve su samurunda yukarı doğru, diğer türlerde ise geriye doğru uzanmıştı ve proximal ucu su samurunda sivri, diğer türlerde geniş ve küttü. Proc. condylaris tüm türlerde konveksti. Linea mylohyoidea su samuru, porsuk ve kedilerde belirsiz, köpek ve sansarda ise az belirgin olup, mandibula’nın medial yüzü boyunca uzanan longitudinal bir çizgi şeklindeydi. Proc. angularis, diğer türlere göre köpekte daha iyi gelişmişti.
Porsukta üst çenenin diş formülü İ3 C1 P3 M1, alt çene İ3 C1 P3 M2, su samurunda alt ve üst çene İ3 C1 P3 M2, sansarda alt ve üst çene İ3 C1 P3 M2, köpekte üst çene İ3 C1 P3 M3, alt çene İ3 C1 P4 M3 ve kedide üst çene İ3 C1 P3 M1 ve alt çene İ3 C1 P2 M1 şeklinde idi. İncelenen tüm hayvanlarda birinci molar diş iyi gelişmişti.
Viscerocranium’u oluşturan diğer kemikler türler arasında önemli farklılıklar göstermediği için değerlendirilmedi.