Serum 17β- estradiol analizleri kompetitif kemiluminesan enzim immünoassay (c-CLEIA), trigliserid analizleri bikromatik, toplam kolesterol analizleri ise polikromatik son nokta teknikleri kullanılarak otoanalizörde gerçekleştirilmiştir.

Meme tümörlü köpeklerde serum ortalama değerleri 17β- estradiol için 142,70±16,00 pg/ml; toplam kolesterol için 250,10±17,60 mg/dl; trigliserid için 106,20±7,50 mg/dl olarak hesaplanmıştır. Klinik olarak sağlıklı görünen köpeklerde ise, serum 17β- estradiol düzeyi 59,30±6,50 pg/ml; toplam kolesterol düzeyi 204,90±13,20 mg/dl; trigliserid düzeyi 77,00±4,50 mg/dl olarak bulunmuştur. Mann- Whitney U Testi ile kontrol ve deneme grupları karşılaştırılmış ve meme tümörlü köpeklerde parametrelerin kontrol grubuna oranla önemli düzeyde yüksek olduğu saptanmıştır (p<0,001). Ayrıca, Spearman Korelasyon Testi ile parametreler arasındaki ilişki araştırılmış ve trigliserid ile 17β- estradiol değerleri arasında pozitif yönde zayıf bir doğrusal ilişki bulunmuştur (r=0,44 p<0,005). Çalışmada, meme tümörlerinin orta yaşlı (5-12) köpeklerde gözlendiği saptanmıştır.

Bu araştırmadan elde edilen verilere göre, serum 17β- estradiol, toplam kolesterol ve trigliserid değerlerindeki artışların, veteriner klinikte meme tümörlerinin etiyolojisi, prognozu ve tedavisinin izlenmesinde yol gösterici ve yararlı olabileceği kanısına varılmıştır.

Etçillerin meme tümörleri, insanların meme bezi kanserleri için, özellikle histomorfolojik temelde^4,5 ve aynı ortamı paylaşma ve benzer yeme alışkanlıları nedeniyle⁶ önemli bir model oluşturmakta ve köpek meme tümörleri üzerine yapılan çalışmalar insan meme tümörleri açısından yönlendirici olmaktadır^4,7. Gerçekten de, insan ve köpek meme tümörleri arasında histopatolojik, klinik karakter ve sıklığa dayanan benzerlikler vardır⁸.

Östrojen ve progesteron gibi cinsiyet hormonlarının köpek meme tümörlerinin patogenezindeki rolü iyi tanımlanmış^9,10 ve bunların farklılaşmamış epitel hücrelerinin çoğalmasını uyararak meme tümörü oluşumunu hızlandırdığı belirlenmiştir⁹. Serum hormon düzeyi ile meme kanseri arasındaki ilişkinin aktif estradiol için çok güçlü olduğu rapor edilmiştir¹⁰. Bununla birlikte, steroid hormonların dişi köpeklerde meme kanseri gelişiminde otokrin/parakrin rol oynayabilecekleri belirtilmiş^8,11, 17β-estradiol'un östrojen-sorumlu meme tümör hücrelerinde çoğalmayı uyardığı ve apoptozu engellediği bildirilmiştir¹².

Hormonal farklılıklar göz önünde tutularak, kadınlardaki yüksek meme kanseri riskine neden olarak serum östrojen kalıntılarının oranları ile ilgili hipotez köpeklerde de doğrulanabilir. Bu bağlamda, 17-β estradiol'ün meme bezi hücrelerinin proliferasyonuna neden olan ve hücrelerin hücre döngüsüne girmelerini emreden bir sinyal olduğu^13,14 kabul edilerek meme bezi tümörlerinde 17-β estradiol'ün serum düzeylerinde artış beklenebilir. Ayrıca, dolaşımdaki lipidlerin ve lipoproteinlerin köpeklerde meme kanseri ile ilişkili olduğu da düşünülebilir.

Lipid salgılayan meme tümörlerinin varlığı ile alakalı olarak^15,16 meme tümörlerinden salgılanan lipidlerin doğal olarak süte veya dolaşıma katılması beklenebilir.

İnsan meme tümörlerinde serum toplam lipid, toplam kolesterol ve trigliseridde düzensizliklere ve bilhassa değerlerde artışlara literatürde rastlanmaktadır^17,18,19. Meme tümörlerinde gözlenen bu değişikliklerden insan hekimliğinde klinik olarak hastalığın etiyolojisinde ve prognozun belirlenmesinde yararlanılabileceği görüşü hakimdir²⁰. Ancak, bu güne kadar yapılan literatür taramada köpeklerde meme tümörleri ile kolesterol dışındaki serum lipid düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğunu gösteren tam bir çalışmaya rastlanamamıştır. Sadece, meme tümörü ile serum serbest kolesterol düzeyleri arasında istatistik anlamlı ilişki bulunduğunu gösteren bir çalışma mevcuttur¹⁵.

Bu nedenle çalışmada, 17-β estradiol, trigliserid ve kolesterolun meme tümörlü ve sağlıklı köpeklerde serum düzeylerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi ve elde edilecek sonuçların veteriner pratikte kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlanmıştır.

Çalışma, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi'nin ‘Etik Kurul Yönergesi' uyarınca alınan Etik Kurul kararı esaslarına uygun olarak yürütülmüştür.

Hasta köpeklerin her biri farklı mekanlarda değişik diyetlerle ve daha ziyade yemek artıkları ve ilave köpek besisi ile beslendikleri kaydedilmiştir. Klinik olarak sağlıklı görünen ve kontrol grubu oluşturan köpeklerin ise, bir barınakta içeriği aynı olan ve hastalara göre daha dengeli bir diyet ile beslendikleri tespit edilmiştir.

Silikon jel içeren vakumlu tüplere (Vacutte^®) her köpeğin ön ayak venasından yaklaşık 5ml kan örnekleri alınmış ve 4000 RPM'de 10 dakika santrifüj edilerek serumlar elde edilmiştir.

Serum 17 β-estradiol (E2) analizleri, kompetitif kemiluminesan enzim immunoassay (competitive chemiluminescent enzyme immunoassay, c-CLEIA) test kiti²¹ ile ölçülmüştür. Serum trigliserid ve toplam kolesterol analizleri ticari test kitleri kullanılarak otoanalizörde gerçekleştirilmiştir.

Gruplar arası farkların önemliliği Mann-Whitney U Testi ile, parametreler arası ilişkiler Spearman Korelasyon Analizi ile incelenmiştir²².

Sağlıklı ve meme tümörlü gruplara ait ortalama değerler ile gruplar arası farkın istatistik önemliliği Tablo 1'de verilmiş ve Şekil 1'de özetlenmiştir.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Gruplara ait ortalama değerler ile değerler arası farkın istatistik önemliliği

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 1: Sağlıklı ve meme tümörlü köpeklere ait serum parametrelerine ait değişimler. a, b : gruplararası fark istatistik önemlidir (p<0.01)

Meme tümörlü gruba ait serum parametrelerinde kontrol grubuna göre anlamlı (p<0.01) artışlar saptanmış (Şekil 1) ve sadece trigliserid ve 17β-estradiol arasında pozitif yönde zayıf bir doğrusal ilişki hesaplanmıştır (r = 0.44, p<0.05).

Serum 17β-estradiol düzeyleri sağlıklı köpeklerde 20,00–100,20 (59,30±6,50) pg/ml; tümörlü köpeklerde 39,50–276,02 (142,70±16,00) pg/ml olarak kaydedilmiş (Tablo 1) ve gruplararası fark istatistik önemli bulunmuştur (p<0,001). Serum toplam kolesterol ve trigliserid ortalama değerleri kontrol ve deneme gruplarında sırasıyla 204,90 ± 13,20 (135,00-308,00) mg/dl ve 77,00 ± 4,50 (56,00-112,00) mg/dl; 250,10 ± 17,60 (128,00-331,00) mg/dl ve 106,20 ± 7,50 (64,00- 149,00) mg/dl olarak hesaplanmış (Tablo 1) ve gruplar arası farklar istatistik olarak önemli bulunmuştur (p<0.01).

Meme tümörü şikayeti ile kliniğe getirilen köpeklerin literatür¹ ile uyumlu şekilde daha çok dişi oldukları, zaman zaman erkek köpeklerin de aynı şikayetle kliniklere getirildiği anamnezde kaydedilmiştir. Gerçekten, erkek köpeklerde meme tümörlerinin nadir görüldüğü rapor edilmiştir².

Burada başta östrojen olmak üzere hormonal düzensizliğin etkili olduğu düşünülebilir. Östrojen ve progesteron gibi cinsiyet hormonlarının köpek meme tümörlerinin patogenezindeki rolü iyi tanımlanmış^9,10 ve serum hormon düzeyi ile meme kanseri arasındaki ilişkinin aktif estradiol için çok güçlü olduğu bildirilmiştir¹⁰. Nitekim çalışmada, meme tümörlü köpeklerde serum 17β-estradiol değerlerinin kontrol köpeklerdekine oranla istatistik önemli düzeyde (p<0.001) yüksek olduğu saptanmıştır (Tablo 1 ve Şekil 1). Değerler sağlıklı köpeklerde 20,00 – 100,20 (59,30 ± 6,50) pg/ml; tümörlü köpeklerde ise, 39,50 – 276,02 (142,70 ± 16,00) pg/ml hesaplanmıştır (Tablo 1). Değerler literatür bulguları ile^9,10,23 uyumlu bulunmuştur.

Serum 17β-estradiol artışının Santen ve ark,²⁴ ve Thijssen ve ark,²⁵ ile aynı görüşü paylaşarak tümörlü meme dokusunda östrojen sentezinin artışından kaynaklandığı görüşündeyiz. Çünkü, meme dokusu estron sülfatı estrona çeviren sülfataz enzimi içerir ve estron daha sonra estradiole dönüştürülür ve böylece memede estradiol düzeyi artar²⁴. 17β- estradiol dehidrogenazı da içeren ek enzimatik süreçler, meme dokusunda cinsiyet hormonlarının yüksek düzeylerde bulunmasına neden olur. Meme bezinde östrojen sentezindeki artış, meme tümörlerinde gözlenen kan estradiol artışına yol açar²⁵. 17β-estradiol'un östrojensorumlu meme tümörü hücrelerinde büyümeyi uyardığı ve apoptozu engellediği bilinmektedir¹².

Östrojen ve progestagenlerin meme hücrelerinin bölünmesi üzerine etkileri hücre kültürü sistemlerinde de çalışılmış ve E₂ tek başına DNA sentezinde büyük bir artışa neden olurken Progesteron ve östrojen birlikte, östrojenin tek başına etkisinden daha fazla mitoz bölünmeyi indüklediği gözlenmiştir⁹.

Çalışmada meme tümörlü köpeklerin yaşları ve hastaların kontrol gruba ait köpeklerden daha yaşlı olmaları meme tümörlerinin daha çok 6-10 yaşlı köpeklerde rastlanır şeklindeki literatür bilgisi ile^26,27,28,29 uyuşmaktadır.

Ülkemizde değişik ırk, yaş ve cinsiyette 182 köpek üzerinde yapılan bir çalışmada²⁸ meme tümörlü köpeklerin %52'sinin 6-10 yaş arası, %28'inin 1-5 yaş arası, %15'inin 11-15 yaş arası, %4'ünün 1 yaş altı ve %1'inin 15 yaş üstü olduğu tespit edilmiştir. Benzer şekilde, Srivastava ve ark.²⁹ köpeklerde meme tümör olgularının çoğunu 4-10 yaş grubunda kaydetmişler ve bu yaş grubundaki tümör gelişiminde risk faktörleri olarak üreme hormonlarının rolünü öne çıkarmışlardır.

Köpeklerde tespit edilen meme tümörlerinin çeşitli klinik görünümlerde olması ve nodüllerde gözlenen hareketliliğin tekli veya çoklu olması ve sınırlarının özellikleri literatür bilgisi ile³ uyumlu bulunmuştur.

Çalışmanın materyalini oluşturan hasta köpeklerin her birinin farklı mekanlarda değişik diyetlerle beslendikleri düşünülürse, bu çalışma ile ilgili olarak tümör oluşumu ile beslenme şekli ve yağ, protein vb. diyet içeriği arasında bir ilişki kurmak mümkün olmamıştır. Ancak hasta köpeklerin dengesiz diyetle beslenmelerinin muhtemelen meme bezinde tümör oluşumu ile² ilişkilendirilebileceği görüşündeyiz.

Diğer taraftan, lipid salgılayan meme tümörlerinin varlığı da bilinmektedir¹⁵. Tümörden salgılanan lipidler doğal olarak süte veya dolaşıma katılabilir. Nitekim çalışmada, serum toplam kolesterol ve trigliserid düzeylerinin tümörlü köpeklerde istatistik önemli düzeyde (p<0.01) yüksek olduğu saptanmıştır (Tablo 1; Şekil 1).

Köpeklerde meme tümörleri ile ilgili biyokimyasal parametreler üzerine bir kaç çalışmaya rastlanabilmiş^{15,30,31,32,33} ve konunun incelenmeye gereksinim duyduğu kanısına varılmıştır. Karayannopoulou ve ark³⁰; 79 yetişkin dişi köpekte serum ALP düzeylerini ölçmüşler ve meme tümörlü köpeklerde artış tespit etmişler, ancak bu artışın malignite ile ilgili olmadığını savunmuşlardır. Brodzi ve ark.³¹ meme bezinin kötü huylu tümör dokusunda, kontrol dokuya oranla daha yüksek magnezyum düzeyi tespit etmişler fakat kan serumunda magnezyum düzeyinin düştüğünü saptamışlardır. Seyrek ve ark.^32, köpek meme tümörlerinde serum sialik düzeylerinden klinik yararlanım yollarını aramışlardır. Todorov ve Dinev³³ ise, meme tümörlü (adenokarsinoma) köpeklerde kemoterapi ve antioksidan vitamin (Vit C ve Vit E) uygulamasından sonra oksidan ve antioksidan durumun değerlendirilmesi amacıyla serum örneklerinde MDA, GSH, CAT ve eritrositte SOD aktivitelerini ölçmüşler ve değerlendirmişlerdir. Dişi köpeklerde meme tümörlerinin son yıllarda gösterdiği artışa paralel olarak hayvan sağlığını korumak için hızlı tanı ve etkin tedavi talepleri de büyük ölçüde artmaktadır⁶.

Bu çalışmada da serum kolesterol, trigliserid ve estradiol düzeyleri incelenmiş ve kolesterol ortalama düzeyleri kontrol ve hasta köpeklerde sırasıyla 204,90±13,20 ve 250,10±17,60 mg/dl olarak hesaplanmıştır. Serum trigliserid ortalama değerleri ise kontrol ve hasta köpeklerde sırasıyla 77,00±4,50 ve 106,20±7,50 mg/dl bulunmuştur (Tablo 1). Köpeklerde serum normal değerleri toplam kolesterol için 125-250 mg/dl ve trigliserid için 50-100 mg/dl bildirilmiştir³⁴. Kontrol grubu oluşturan köpeklerde değerlerin normal değerler için bildirilen düzeyler arasında olduğu ve meme tümörlü köpeklerde ise referans değerlerin üzerinde olduğu söylenebilir. Meme tümörü ile serum serbest kolesterol düzeyleri arasında istatistik anlamlı ilişkiden söz edilmektedir¹⁵.

Serum kolesterol artışı ile ilgili bulgu literatürle¹⁵ uyumlu bulunmuştur. Fakat, köpeklerde meme tümörleri ile kolesterol dışındaki serum lipid düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğunu gösteren tam bir çalışmaya literatürde rastlanmamıştır.

Sonuç olarak; meme tümörlü köpeklerde serum 17β- estradiol, toplam kolesterol ve trigliserid düzeylerinin, sağlıklı köpeklere göre istatistik anlamlı (p<0.01) yüksek ve tümörlerin hormon bağımlı olduğu saptanmış ve trigliserid ve kolesterol artışlarının tümör dokudan lipid salgılanması ile ilişkili olduğu ve değerlerin klinik olarak hastalığın etiyolojisinde, prognozunda ve tedavisinin izlenmesinde yol gösterici olabileceği, dolayısıyla veteriner pratikte kullanımının yararlı olacağı kanısına varılmıştır.

Teşekkür
Çalışma materyali köpeklerin temininde, klinik muayenesinde ve meme tümörü tanısının konmasında bize yardımcı olan Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Sayın Prof Dr Ayhan ÖZKUL'a, Doğum ve Jinekoloji Anabilim Dalı Öğretim Üyelerine, Serbest çalışan uzman klinisyenlere ve emeği geçen herkese teşekkürü borç biliriz.

1) Perez-Alenza MD, Pena L, Del Castillo N, et al. Factors influencing the incidence and prognosis of canine mammary tumours. J Small Anim Pract 2000; 41: 287-291.

2) Hoskins, JD. Prognosis, treatment of canine mammary tumors. DVM NEWSMAGAZINE, News Center, Jun 1, 2008.

3) Brody RS, Goldschmıdt MH, Roszel JR. Canine mammary gland neoplasia. J Am Anim Hosp Assoc 1985; 19: 61-90.

4) Parodi AL, Mialot JP, Martin PM, et al. Canine and feline mammary cancers as animal models for hormonedependent human breast tumors: relationships between steroid receptor profiles and survival rates. Progr Cancer Res Ther 1984; 31: 357-365.

5) Pierrepoint CG. Possible benefits to veterinary medicine of considering the dog as a model for human cancer. J Small Anim Pract 1985; 26: 43-47.

6) Andrade FHE, Figueiroa FC, Bersano PRO, Bissacot DZ, Rocha NS. Malignant mammary tumor in female dogs: environmental contaminants. Diagnostic Pathology 2010; 5: 45 doi:10.1186/1746-1596-5-45.

7) Vinothini G, Balachandran C, Nagini S. Evaluation of molecular markers in canine mammary tumors: correlation with histological grading. Oncol Res 2009; 18 (5-6):193-201.

8) Pena L, Perez-Alenza MD, Rodriguez-Bertos A, et al. Canine inflammatory mammary carcinoma. Histopathology, immunohistochemistry and clinical implications of 21 cases. Breast Cancer Res Treat 2003; 78: 141-148.

9) Key TJ, Pike MC. The role of oestrogens and progestagens in the epidemiology and prevention of breast cancer. Eur J Cancer Clin Oncol 1988; 24: 29-43.

10) Cauley JA, Lucas FL, Kuller LH et al. Elevated serum estradiol and testosterone concentrations are associated with a high risk for breast cancer. Ann Intern Med 1999; 130: 270-277.

11) Queiroga FL, Perez-Alenza MD, Silvan G, et al. Role of steroid hormones and prolactin in canine mammary cancer. J Steroid Biochem & Mol Biol 2005; 94: 181-187.

12) Anderson E, Clarke RB. Steroid receptors and cell cycle in normal mammary epithelium. J Mammary Gland Biol Neoplasia 2004; 9: 3-13.

13) Cheskis BJ. Regulation of cell signalling cascades by steroid hormones. J Cell Biochem 2004; 93: 20-27.

14) Song RX, Santen RJ. Membrane initiated estrogen signaling in breast cancer. Biol. Reprod. July 1, 2006; 75 (1): 9-16.

15) Aboumrad MH, Horn RC, Fıne G. Lipid secreting mammary carcinoma. Cancer 1963; 16: 521-525.

16) Espınosa De Los Monteros A, Hellmen E, Ramirez GA et al. Lipid-rich carcinomas of the mammary gland in seven dogs: Clinicopathologic and immunohistochemical features. Vet Pathol 2003; 40: 718-723.

17) Mady EA. Association between estradiol, estrogen receptors, total lipids, triglycerides and cholesterol in patients with benign and malignant breast tumors. J Steroid Biochem & Mol Biol 2000; 75: 323-328.

18) Bahl M, Ennis M, Tannock IF et al. Serum lipids and outcome of early-stage breast cancer: results of a prospective cohort study. Breast Cancer Res Treat 2005; 94: 135-144.

19) Hasija K, Bagga HK. Alterations of serum cholesterol and serum lipoprotein in breast cancer of women. Ind J Clin Biol 2005; 20: 61-66.

20) Shah FD, Shukla SN, Shah PM, et al. Significance of alterations in plasma lipid profile levels in breast cancer. Integr Cancer Ther 2008; 7(1): 33-41.

21) Immulite 2000 Analyzer, Diagnostic Products Corporation; DPC, Los Angeles, CA, USA

22) Kutsal A, Alpan O, Arpacık R. İstatistik Uygulamalar. Ankara: Bizim Büro Basımevi, 1990.

23) Thijssen JHH, Van Landeghem AA, Poortman J. Uptake and concentration of steroid hormones in mammary tissues. Ann NY Acad Sci 1986; 46 (4): 106-116.

24) Santen RJ, Leszczynski D, Tilson-Mallet N, et al. Enzymatic control of estrogen production in human breast cancer: Relative significance of aromatase versus sulfatase pathways. Ann NY Acad Sci 1986; 46: 126-137.

25) Thijssen JHH, Blankenstein MA, Donker GH, et al. Endogenous steroid hormones and local aromatase activity in breast. J Steroid Biochem & Mol Biol 1991; 39: 799-804.

26) Schneider R. Comparison of age, sex and incidence rates in human and canine breast cancer. Cancer 1970; 26: 419-426.

27) Zaninovic P, Simcic V. Epidemiology of mammary tumours in dogs. ZB Vet Fak Univ Ljubljana 1991; 1: 57-72.

28) Gülçubuk A, Gürel A. 1995-2000 yılları arasında İstanbul'da saptanan köpek tümörleri. İstanbul Üniv Vet Fak Derg 2003; 29 (1): 83-91.

29) Srivastava AK, Sharma AK, Singh Bharat Canine mammary tumours: A study on occurrence and distribution pattern. Indian Journal of Veterinary Pathology 2009; 33 (1): Online ISSN : 0973-970X.

30) Karayannopoulou M, Koutinas AF, Polizopoulou ZS, et al. Total Serum Alkaline Phosphatase Activity in Dogs with Mammary Neoplasms: a Prospective Study on 79 Natural Cases. Journal of Veterinary Medicine Series A. 2003; 50 (10): 501-505.

31) Brodzki A, Pasternak K, Sztanke M, Brodzki P, Szponder T Magnesium concentrations in mammary tumours in dogs. Magnesium Research, 2004; 17 (2): 79-84.

32) Seyrek K, Seyrek-Intas K, Keskın A, et al. Biochemical and histochemical detection of the sialic acids in mammary tumours of bitches. Revue Méd Vét 2005; 156(5): 258-263.

33) Todorova I, Dinev D Comparison of the intensity of oxidative stress during chemotherapy alone and chemotherapy combined with antioxidant therapy in spontaneous mammary tumours in dogs. Revue de Médecine Vétérinaire 2010; 161(1): 43-48.

34) Altıntaş A, Fidancı UR. Evcil hayvanlarda ve insanda kanın biyokimyasal normal değerleri. Ankara Univ Vet Fak Derg 1993; 40 (2): 173-186.