Bu çalışmanın amacı, klinik muayene bulguları dikkate alınarak diyetin, diş fırçalamanın ve çiğneme materyallerinin ağız sağlığına etkisinin klinik önemini ortaya koymaktır. Çalışmada, farklı ırklardan, farklı yaştan ve her iki cinsiyetten olmak üzere 50’si küçük veya orta ırktan köpek ve 50’si büyük ırktan köpek kullanıldı. Köpeklerin 23’ü yumuşak gıdalarla, 32’si kuru gıdayla ve 45'i kuru ve yumuşak gıdalarla beslenmekteydi. Köpeklerin 26’sında dişler haftada 1-2 kez fırçalanmaktaydı ve köpeklerin 48’ine seyrek olarak çiğneme malzemeleri verilmekteydi.Fiziksel muayenede, diş eti bozukluklarının şiddeti (kızarıklık, şişme, ağrı, kanama), dişlerde plak ve tartar birikim oranı ve mandibular lenf nodunun büyümesi değerlendirildi. Klinik muayene bulguları skorları dikkate alınarak yapılan değerlendirmede, tüm yaş grupları arasında önemli fark bulundu (P<0.05). Ağız sağlığına etki bakımından gıda çeşidinin, dişleri haftada 1-2 kez fırçalamanın ve çiğneme materyalinin bazan verilmesi gruplar arasında istatistiksel olarak önemli bir farka neden olmadı. Büyük ve küçük veya orta köpek gruplarında, Dişeti Bozukluk Skoru 0,1 ve Dişeti Bozukluk Skoru 2 olarak skorlandırılan olgu sayıları arasında, ve aynı gruplarda Alt Çene Lenf Yumrusu Bozukluk Skoru 0, 1 ve Alt Çene Lenf Yumrusu Bozukluk Skoru 2 olarak skorlandırılan olgu sayıları arasında önemli istatistiki fark saptandı (P<0.05). Sonuçta, klinikçi olarak köpeklerde ağız sağlığını incelerken yaş ve mandibular lenf nodu büyümesinin göz önüne alınmasının önemli olduğu sonucuna varılmıştır.