Olgunun yapılan klinik muayenesinde vücut sıcaklığı 38.3 ºC, solunum sayısı 36/dk ve kalp frekansı 116/dk bulunmuştur. Hayvanın zayıf, durgun ve takatsiz olduğu, hareket etmek istemediği, sırtı kambur ve karnı çekik tuttuğu gözlenmiştir. Ayrıca diş etlerinde, dilde, yanaklarda nekrotik lezyonlar ve proliferasyonlar olduğu görülmüş, deride tüm vücuda yaygın bir şekilde (kılsız olan bölgelerde daha belirgin) papül benzeri lezyonlar saptanmıştır.

Klinik muayeneler sonucu PPR’ın subklinik formu olacağı düşünülerek kestirilen hastadan alınan marazi maddeler (lenf yumrusu, dalak, karaciğer ve antikoagulantlı kan) Elazığ Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü aracılığı ile Etlik Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü’ne gönderilmiş ve laboratuvarda PPR antijeni yönünden yapılan Immunocapture enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) ile PPR tanısı konulmuştur.

Dünya’da ilk kez 1942 yılında Afrika’nın Ivory sahillerindeki koyun ve keçilerde rapor edilen hastalığın daha sonra çok sayıda Afrika ülkesi, Arap Yarımadası, Orta Doğu ülkeleri ve Hindistan’da görüldüğü bildirilmiştir ^1,2. Ülkemizde ise hastalığın varlığı Alçığır ve ark. ³ tarafından, 1993 yılında kuzularda patomorfolojik ve immunohistolojik olarak ortaya konmuştur. Gül ve ark. ⁴ 1999 yılında Elazığ bölgesinde kuzu ve oğlaklarda hastalığın varlığını bildirmişlerdir.

Bu gözlem, bir kuzuda saptanan subklinik PPR olgusunu bildirmek amacıyla yayınlanmıştır.

Klinik muayeneler sonucu PPR’ın subklinik formu olacağı düşünülerek kestirilen hastadan alınan marazi maddeler (lenf yumrusu, dalak, karaciğer ve antikoagulantlı kan) Elazığ Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü aracılığı ile Etlik Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü’ne gönderilmiştir.

Anamnezden hastalığın görüldüğü koyunlara daha önce Derik İlçe Tarım Müdürlüğü tarafından çiçek aşısı yapıldığı, daha sonra doğan kuzularda hastalığın geliştiği, ayrıca hastalara antibiyotikler yanında başka ilaçların uygulandığı öğrenilmiştir.

Hastanın yapılan klinik muayenesinde vücut sıcaklığının 38.3 ºC, solunum sayısı 36/dk ve kalp frekansının 116/dk olduğu saptanmıştır. Hayvanın zayıf, durgun ve takatsiz olduğu, hareket etmek istemediği, sırtı kambur ve karnı çekik tuttuğu gözlenmiştir (Şekil 1). Ayrıca diş etlerinde, dilde, yanaklarda nekrotik lezyonlar ve proliferasyonlar olduğu (Şekil 2) görülmüş, derinin bütün bölgelerinde yaygın olarak (kılsız olan bölgelerde daha belirgin) papül benzeri lezyonlar (Şekil 3) saptanmıştır.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 1: PPR’lı kuzuda genel görünüm.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 2: PPR’lı kuzuda diş etleri, dil ve yanaklardaki nekrotik lezyonlar.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 3: PPR’lı kuzuda deride yaygın papül benzeri lezyonlar.

Hastalık Elazığ İl Tarım Müdürlüğü kanalıyla Hayvan Sağlığı ve Zabıtası Kanunu (HSZK) gereğince Mardin İl Tarım Müdürlüğü’ne ihbar edilmiştir.

PPR antijeni yönünden yapılan immunocapture enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) ile PPR antijeni pozitif bulunmuştur.

Epidemiyolojik olarak bölgeler arasında önemli farklılıklar olduğu, epizootik formda oluştuğu bölgelerde %80-90 morbidite ve %50-80 arasında ölümler nedeniyle önem arzettiği halde, endemik olarak görüldüğü bölgelerde nadiren ölümler görüldüğü gibi, genelde subklinik (gizli) enfeksiyonlar şeklinde seyrettiği ifade edilmiştir. Ayrıca keçilerin hastalığa daha duyarlı olduğu, ırk yaş ve mevsimlerin bu duyarlılığı etkilediği, genellikle 3-18 aylık küçük ruminantların erişkinlerden ve süt emen genç hayvanlardan daha şiddetli olarak etkilendiği ^2, subklinik formun direnci daha yüksek koyunlarda görüldüğü ⁵ bildirilmiştir. Olgunun kuzu ve süt emme yaşında olması, ayrıca mevsim itibariyle kış olması bu görüşü destekler niteliktedir.

Subklinik formların yerli ırkların doğal direnci nedeniyle bazı bölgelerde yaygın olarak görüldüğü, böyle olaylarda hastalığın değişken semptomlarla 10-15 gün süreyle devam ettiği ve son dönemlerinde (geç aşamada) kontagiyöz karakterde, ektimadakine benzer papül veya püstüller görülebileceği vurgulanmıştır ².

Hastada görülen deri lezyonları literatür bildirimiyle ² benzerlik göstermektedir. Subklinik formda klinik bulgular ile hastalığın teşhisinin güç olduğu, hastalıkta görülen deri lezyonlarının ektima ve çiçekle karıştırılabileceği bildirilmiştir ². Hastada görülen deri lezyonlarının (papüller) çiçekle, ağız lezyonlarının ektima ile karıştırılma ihtimali söz konusudur.

Sonuç olarak; hastalığın yayılımını önlemek, oluşabilecek kayıpları asgariye indirmek ve hastalığın erken tanısını koyabilmek için kuzularda ağızda ektima benzeri lezyonlar ve deride çiçek benzeri papüller ile karakterize olgularda PPR’ın dikkate alınmasının gerektiği kanısına varılmıştır.

1) Taylor W P. The Distribution and Epidemiyology of Peste Des Petits Ruminants. Prev Vet Med, 1984; 2: 157-166.

2) Lefevre PC, Diallo A. Peste Des Petits Ruminants. Rev. Sci. Tech. Off. Int. Epiz. 1990; 9, (4): 951-965.

3) Alçığır G, Atalay VS ve Toplu N. Türkiye’de Kuzularda Peste Des Petits Ruminants Virus Enfeksiyonunun Patomorfolojik ve İmmunohistolojik İlk Tanımı. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 1996; 43: 181-189.

4) Gül Y, Dabak M, İssi M ve ark. Elazığ’da 1999 Yılında Koyun ve Keçilerde Gözlenen Peste Des petits Ruminants (PPR) Olguları. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2001; 15 (1): 31-38.

5) Ramadevi V, Sreelatha Ch. “Peste Des Petits Ruminants (PPR) in Sheep and Goats”. www.intaspharma.com/neovet/journal/page 3637 html 1999.