Bu araştırma, Türkiye'de Malatya ilinde sığırcılık işletmelerinin yapısal durumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla belirlenen ilçelerden tesadüfi örnekleme metodu kullanılarak belirlenen 196 adet sığırcılık işletmesinde yüz yüze anket çalışması uygulanmıştır. Araştırmada et, süt ve kombine sığır yetiştiriciliği yapanların oranları sırasıyla %59.2, %5.6 ve %35.2 olduğu, yetiştiricilerin %39.3'ünün 21 yıl ve üzeri, %29.6'sının ise 16-20 yıl arası hayvancılıkla uğraştığı, yetiştiricilerin %32.7'sinin lise, %33.7'sinin üniversite mezunu, %35.4'ünün yetiştiricilikle ilgili en az bir eğitim aldığı, %74.0'ünün hayvancılıktan başka geliri olmadığı, %76.8'inin hayvancılık yapmaktan memnun olduğu tespit edilmiştir. Çalışmada, briket yapı malzemesinden inşa edilmiş ahırların oranı %51.8, zemin malzemesi olarak beton kullananlar %97.4, müstakil yapılanlar %91.9, kapalı duraklı olanlar %45.3 ve işletmelerde 51+ baş hayvan varlığına sahip olanların oranı ise %49.1 olarak belirlenmiştir. Ayrıca, kendi kaba yem bitkisini üretenlerin oranı %10.8, kaba yemi satın alanlar %89.2, silaj yapanlar %41.8, kesif yemi bayilerden satın alanlar %62.4, ahırlarda altlık kullanmayanlar%77.3, hayvanları serbest sulayanlar %43.6, saman, silaj ve yoncayı birlikte yedirenler %55.6, pirim ve desteklemelerden yararlananlar %47.4, yetiştirici birliklerine üye olanlar %78.5, hayvanlarını sigortalatanlar %19.5, serbest veteriner hekimlik hizmeti alanların oranı ise %93.7 olarak belirlenmiştir. Malatya ilinde sığırcılık işletmelerinin birçok bakımdan Türkiye'deki bazı illerden daha iyi durumda bulunduğu, ancak işletme yapısı, işleyişi ve yetiştiricilerin uygulama ve tercihleri bakımından önemli eksikliklerin ve olumsuzlukların olduğu belirlenmiştir. Bu olumsuz durumun, ülkenin genel tarım ve hayvancılık politikaları ve ekonomik durumu ile sınırlanmakla birlikte, gerek kamu gerekse özel sektörün katkısıyla işletmeler bazında verilecek desteklemeler ve sunulacak imkânlar sayesinde iyileşebileceği düşünülmektedir. Ayrıca yetiştiricilere yönelik eğitim ve bilgi takviyesiyle bu problemlerin zaman içerisinde büyük ölçüde aşılabileceği, Malatya ilindeki işletmelerde bu potansiyelin yeterli düzeyde bulunduğu kanaatine varılmıştır.