Çalışmanın amacı Tip II DM'li hastalarda akut yorgunluk sendromunun varlığı, düzeyi ve yorgunluğu etkileyen faktörlerin belirlenmesidir.

Tip II DM'li 62 hastada, akut yorgunluk sendromunu değerlendirmek için Anderson Cancer Center tarafından geliştirilen “Kısa Yorgunluk Formu (Brief Fatigue Inventory)” kullanılmıştır.

Tip II DM'li olguların %53.2'si erkek, %46.8'i kadın olup, %37.1'i 46-55 yaş arasındadır. %45.3'üne 1-5 yıl içinde hastalık tanısı konulmuş, %43.5'ine oral antidiabetik tedavi uygulanmakta ve %53.2'si poliklinik hastası olarak takip edilmekte olup, %43.6'sının o anda az yorgunluk hissettiği, %40.3'ünün son 24 saat içinde genel yorgunluğunun orta düzeyde, en kötü hissedilen yorgunluğun ise az düzeyde olduğu belirlenmiştir. Genel yorgunluk düzeyi ile kilo kaybı arasında negatif yönde güçlü bir ilişki bulunmuştur (r:0,489, p:0,005). Genel yorgunluk düzeyi ve günlük faaliyetlerin etkilenme düzeyleri ile HbA1C düzeyi ve arasında pozitif yönde ileri derecede anlamlı ilişki bulunmuştur (r:0,364; p:0,004, r:0,283; p:0,026).

Tip II DM'li hastalarda o andaki yorgunluğun az hissedildiği, son 24 saat içinde genel yorgunluğunun orta düzeyde, en kötü hissedilen yorgunluğun ise az düzeyde olduğu belirlenmiştir. HbA1C seviyesinde artma, genel yorgunluk düzeyi ve günlük faaliyetlerin etkilenme düzeylerini etkilemektedir.